سرمایه‌گذاران ممکن است در تعیین ارزش واقعی سهام یک شرکت دچار مشکل شوند که این امر می‌تواند منجر به از دست دادن فرصت‌ها و احتمالا ضررهای مالی شود. اما اگر راهی وجود داشت که از تمام هیاهوی بازار عبور کرده و بر اساس چند عدد کلیدی که در بیشتر پلتفرم‌های معاملاتی قابل مشاهده است، تصمیم‌گیری کرد؟
در این مقاله از کالج ویفاکس، چهار نسبت مالی ضروری را بررسی می‌کنیم که می‌تواند به شما در این زمینه کمک کند: نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B)، نسبت قیمت به درآمد (P/E)، نسبت قیمت به رشد درآمد (PEG)، و بازده سود تقسیمی. با تسلط بر این ابزارها، می‌توانید سلامت مالی یک شرکت را بررسی کرده، پتانسیل رشد آن را تحلیل کنید و سهام‌های کم‌ارزش یا بیش‌ارزش‌گذاری شده را شناسایی کنید.
1. نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B)
نسبت P/B برای سرمایه‌گذارانی که رویکرد محافظه‌کارانه‌ای دارند، بسیار ارزشمند است. این نسبت، ارزش بازار یک شرکت را با ارزش دفتری آن مقایسه می‌کند؛ ارزش دفتری یعنی ارزش دارایی‌های شرکت در صورت نقد شدن. این نسبت برای ارزیابی شرکت‌های در صنایع بالغ که معمولاً رشد سریعی ندارند اما دارای دارایی‌های مهمی مثل تجهیزات، ساختمان‌ها، زمین و سایر دارایی‌های قابل فروش هستند، مفید است.
ارزش دفتری یک شرکت معادل مجموع دارایی‌های آن منهای بدهی‌ها است که تصویری از ارزش خالص آن را ارائه می‌دهد.
به طور ساده، اگر تمام چیزهای دیگر اشتباه از کار درآید، قیمت سهام نسبت به ارزش واقعی شرکت چگونه مقایسه می‌شود؟ برای محاسبه نسبت P/B، قیمت بازار سهام را بر ارزش دفتری هر سهم تقسیم می‌کنید. نسبت P/B پایین، که معمولاً کمتر از 1.0 است، نشان می‌دهد که ممکن است سهام کمتر از ارزش واقعی آن قیمت‌گذاری شده باشد. با این حال، باید محتاط باشید، زیرا نسبت P/B پایین ممکن است نشان‌دهنده مشکلاتی در دارایی‌های شرکت باشد که سایر سرمایه‌گذاران از آن مطلع هستند و همین باعث پایین نگه داشتن قیمت سهام شده است.
بیشتر بخوانید: سفارشات معاملاتی
همچنین بخش‌های مختلف اقتصادی نسبت‌های P/B "عادی" متفاوتی دارند. در بخش مالی، نسبت‌های P/B پایین‌تر، نزدیک به 1.0 یا کمتر، معمول هستند زیرا دارایی‌های آن‌ها با قیمت‌های بازار تغییر می‌کند. در حالی که در بخش فناوری، دارایی‌های ناملموس مانند مالکیت معنوی می‌تواند به معنای پذیرش نسبت‌های P/B بالاتر باشد.
2. نسبت قیمت به درآمد (P/E)
نسبت قیمت به درآمد (P/E) رایج‌ترین نسبت مالی مورد استفاده است. قیمت سهام ممکن است بدون افزایش قابل توجهی در درآمد، افزایش یابد و نسبت P/E نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران چقدر حاضرند برای هر دلار از درآمد بپردازند. اما اگر قیمت سهام بدون پشتوانه درآمدی بالا برود، در نهایت باید کاهش یابد.
نسبت P/E با تقسیم قیمت سهام بر درآمد هر سهم (EPS) محاسبه می‌شود. نتیجه نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران در بازار برای هر دلار از درآمد شرکت چقدر پرداخت می‌کنند. نسبت P/E بالا نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران برای سهام هزینه بیشتری می‌پردازند و انتظار رشد قابل توجهی در آینده دارند. در مقابل، نسبت P/E پایین نشان‌دهنده این است که سهام کمتر از ارزش واقعی آن قیمت‌گذاری شده یا سرمایه‌گذاران نسبت به آینده شرکت بدبین هستند.
مهم است که نسبت P/E را فقط بین شرکت‌های هم‌صنعت و هم‌بازار مقایسه کنید، زیرا رشد و شرایط بازار در بخش‌های مختلف متفاوت است. به عنوان مثال، شرکت‌های فناوری معمولاً نسبت‌های P/E بالاتری دارند به دلیل پتانسیل رشد سریع آن‌ها.
3. نسبت قیمت به رشد درآمد (PEG)
اگر نسبت P/E را به یک قطب‌نما قابل اعتماد تشبیه کنیم که در یک چشم‌انداز مالی نامشخص شما را هدایت می‌کند، نسبت PEG مانند یک سیستم GPS است که دیدی سه‌بعدی‌تر از ارزش مالی سهام ارائه می‌دهد. این نسبت P/E را گرفته و نرخ رشد مورد انتظار شرکت بر اساس درآمدهای قبلی را در نظر می‌گیرد.
نسبت PEG با تقسیم P/E بر نرخ رشد سالانه درآمد محاسبه می‌شود. هرچه نسبت PEG پایین‌تر باشد، احتمالاً معامله بهتری در مورد سهام با توجه به درآمدهای آینده آن دارید. به عنوان مثال، اگر شرکت ABC نسبت P/E برابر با 25 داشته باشد و تحلیلگران پیش‌بینی کنند که رشد درآمد آن 10٪ باشد، نسبت PEG برابر با 2.5 خواهد بود. با مقایسه دو سهام با استفاده از نسبت PEG، می‌توانید ببینید که چقدر برای رشد هر کدام پرداخت می‌کنید.
بیشتر بخوانید: کالای عمومی چیست و چه کاربردی دارد؟
4. بازده سود تقسیمی
بازده سود تقسیمی یکی از شاخص‌های مهم در شناسایی سهام سودآور بورس است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا میزان سود دریافتی نسبت به قیمت فعلی سهام را ارزیابی کنند. این شاخص با تقسیم سود سالانه شرکت بر قیمت سهام محاسبه شده و به‌صورت درصدی نشان می‌دهد که به ازای هر دلار سرمایه‌گذاری، چه میزان سود نقدی دریافت می‌شود.
انتخاب سهام با بازده سود تقسیمی مناسب می‌تواند به سرمایه‌گذارانی که به دنبال درآمد پایدار و سودآوری در بورس هستند، کمک کند تا سهامی را بیابند که علاوه بر پتانسیل رشد، بازده مناسبی از سود تقسیمی نیز داشته باشد.
نتیجه‌گیری
برای شناسایی سهام سودآور در بورس، استفاده از ابزارها و شاخص‌های مالی همچون نسبت قیمت به درآمد (P/E)، نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B)، نسبت قیمت به رشد درآمد (PEG)، و بازده سود سهام از اهمیت بالایی برخوردار است. این ابزارها به سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند تا سلامت مالی شرکت‌ها، ظرفیت رشد آینده و ارزش‌گذاری واقعی سهام را به‌خوبی تحلیل کنند.
با این حال، نباید تنها به این نسبت‌ها اتکا کرد. ترکیب تحلیل‌های مالی با عوامل کیفی مانند مدیریت شرکت، روند صنعت و شرایط بازار، به سرمایه‌گذاران دیدگاه جامعی از سودآوری سهام و تصمیم‌گیری‌های بهتر ارائه می‌دهد. شناخت این ابزارها و کاربرد صحیح آن‌ها، کلید موفقیت در شناسایی سهام سودآور بورس است.
